Yürekler Yıkıldı Şiiri - İsmet Can

Şehir yıkıldı
Yerle bir oldu
Ağlamalar, haykırışlar
Gözyaşlarıyla doldu
Nice canlar kaldı; enkazlarda
Nice güller soldu

Farklı hikayeler kaldı; geriye
Anlatılacak
İbretlik dizelere düştü
Hatırlanacak
Fotoğraflar, duygulara yüklendi
Ağlanılacak

Yürekler yıkıldı
Şehirle beraber
Gökyüzüne yükseldi
Kara haber
Toprak, zehir akıttı
Bitkiler, acı biber

Maziye gömüldü
Üzeri örtülen yıllar
Ne gürültü kaldı; geriye
Ne de çığlıklar
İpeksi kozasına sıkıştı; canlar
Dut yaprağında akıllar

Kırmızı bir gül ayakta
Son mecalinde
Koparılmayı bekledi; belki
Korku ecelin de
Kokusu birmiş çiçekti
Solgun halinde

Kalan canlar pişman, kaldığına
Umutlar yıkıldı, aslında
Yıkık şehrin altında, hepsi
Şimdi...