//...artık,
ıssıza sürülmüş boşluğun oğluyum
hayat ve ölüm bendedir
ve bir bir saydım ölülerimi
yeter! //
insanlar bir gün sevmeyi unutur belki;
ama
ya ölülerini unutursa...
çiçeklerimiz solacak!
ölüme ne
bu hayat
bu sevmek
bu yalnızlık benim, benim...
aşık oluyorsam
şiir yazmalıyım..
çocukların düşleri yağmalanıyorsa
usulca oyuncaklara yaslanalım
yoksa...
unutulacak çocukluğumuz!
kendime önce
ölülerle konuşmayı öğretiyorum
daha ölüsüyle dilsizken elleri üşüyen biri...
ölüler suskun kaldı
çok konuşkan kentlerde
iyilik ve elbiseler
aynı hızla kirleniyor
ve bu bildik talan coğrafyada
aşklar sürüncemede..
insanlar bir gün ayrılığı unutur belki;
ama
insanlar sevmeyi unutursa...
yürekler morglara kalacak!
Kayıt Tarihi : 2.7.2020 14:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler
çok güzel okuyup anlamak gerek
ona göre yaşamak gerek
ilhamınız bol yolunuz açık olsun tebrikler
ŞAİR selamlar saygılar
benliğimiz yüreklerimiz tozlanırsa evet morglarda kalacak tüm güzel hislerimiz.
çok beğendim eksik yanlarımızı gözler önüne seren bu şiirinizi.
sevgiler.
Yüreklere dokunan güzel şiirinizi beğeniyle okudum.
Yüreğinize sağlık, kutlarım kardeşim.
TÜM YORUMLAR (9)