Yürek Yoncası Şiiri - Samed Başer

Baharım çok aceleci, meltemler şiddetli.
Sen, ormanlarda ağaçlar ardındaki yonca, korunaklı.
Narinsin bir de rüzgarda hiddetli.
Tabiattaki çocuk oyunlarından uzak, yorgunsun ve de dertli...
Bir elinde dört çocuk -onlar için mutlu- işte bu: Yürek Yoncası.

Her gece ormana zifiri karanlık çöker ama ay sana bambaşka.
Bir gümüş tasta mehtabını verir gövdene,
Battaniye gibi katlar, kefen gibi serersin çocuklarının üzerlerine,
Sen bu kadar küçük ama güçlü, neden salamazsın köklerini derine?

Ben ormanın sahibi, nehrin yamacında küçük kulübem, kaynayan kazanım.
Doğam için aşk şerbetini kaynatıyorum, sorarsanız; tarifi imkansız,
Tarifte bir dipnot: Olmazsa olmazı yürek yoncası, aklımdasın ansız.
Koparırsam yine filizlenir misin çocuklarınla sancısız ve de zamansız?