Yürek Yakmıştı Sözlerin

Buhulanmıştı gözlerim ağlamaktan,
Yürek yakmıştı sözlerin en derinden.

Vakti zaman geceydi o gün,
Etti bir cahillik bu deli gönlüm.

Tek isteğimdi benimle bir kez olsun konuşman,
Bu divane gönlümü dindirmen.

Bilemedim; bir kusur ettim sana karşı,
Yazmamalıydım seni sevdiğimi.

Yine sabr edemedim yazdım seni sevdiğimi,
Sonra ne oldu peki, hatırlıyor musun?

Bir şekilde bana ulaştın,
Bir kaç kelam söz konuştun.

Ağzımı bile açmadan dinledim seni,
Ama söylediğin her kelam ayrı bir incitti beni.

Bir kaç gün geçti aradan,
Ama fazla değil sadece iki gün.

İşte o gün sana yazdığım tüm şiirleri yaktım,
Kül ettim savruldu sana yazdığım her sözüm.

Fazla geçmedi; yine yazdım sana tane tane sözleri,
Niye yazıyorum bende bilmiyorum.

Her seferinde bu sana son şiirim diyorum,
Ama olmuyor, her seferinde kendimi sana şiir yazarken buluyorum.