Buruşmuş bir cansızlığın içinde
güneşi geceleyin doğan
denizi hiç durulmayan
bu yarısı kırık yüreği
nasıl onarayım..!
Sana ben ne diyeyim.!
bu sonbahar solukluğu
buluşulmazlığında
türküsüz,
ağızında sevgi kuruluğu
ellerin kilitli ulaşılmayan
bir ayağın mezarlıkta
ölü insanlar içinde
yüreğin.
Hiç sönme dumanım
mola verme yüreğim
gözlerim hiç kararma
ellerim hiç bırakma elleri
sırtım hiç düşme yerlere
uykum hiç kaçırma keyfini
canım hiç sıkma kendini
dudağım hiç ayrılma yüreklerden
alnım yaslan kabaran göğüslere,
hiç kaygılanma ruhum
elbet nehirlerim aşacaktır dağları
kavuşacaktır yüreğim denizlere.
Sen geceleri güneşini kaybetme yeter.
'89/turgutreis
Ahmet KöseKayıt Tarihi : 5.2.2004 00:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Köse](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/02/05/yurek-terapilerim.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)