Saatte akmış otururken
gecede akmış seni düşünürken.
Bekliyorum durmasını
senin saatinin.
Kapılarıma destek koydum arkasından.
Pencerelerimi kapadım perdelerle birlikte
kokun sinmesin diye odama.
Yorgan altındayım havasız
duyulmasın hüzünlü sesin.
Sabahı bekliyorum bir umut
olura uçarsın diye gözümün önünden.
Çatılarımı açtı
direndiğim rüzgarın.
Korkuyorum,
bir yeryüzü felaketi gibi bu aşk..
Kalmadı artık üzerime, yüreğime çöken
ne sel,
ne deprem,
ne fırtına,
ne de toprak kayması.
Ne elde kaldı, ne de avuçta
bir yuvam kaldı o da dağılmak üzere.
Korkuyorum yüreğimden
yine bir afeti sevecek diye.
04/10/03-bitez
Ahmet KöseKayıt Tarihi : 6.10.2003 02:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Köse](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/10/06/semada-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!