Yürek Sevdalım Şiiri - Mevlüt Akkaş

Güneşin doğuşu nasıl bir umutsa çiğ damlasının
Bilenmesiyse neşesi
kör bıçağın
Urfa dan çıkmaksa yola
çakıltaşlarına vurmaksa bıkkınlığı
Ellerini nasırlaştırmaksa yaşam
yedi yaşındaki çocuğun
Dağ çiçeğine devrilmekse
yirmilik delikanlının alnı
Söyle yürek sevdalım
Sevdalı bir yürek nasıl düşünmez bunları?

Hani iki sevdalının hayallerini süsler ya!
Hani kirli elleri dolaşır ya üzerlerinde
Kocaman kuşlar kalır teleron tellerinde
İnadına sancılanır namlular
ve inadına yakar
bir ana ağıdını
Oğlunu çalmıştır ölüm,
Sevgilisini,
kamaşmış yürekle uğurlamıştır
Oysa tren raylarına uzanmış sonbahardır ölüm.
Şiir olur bazen yürek sevdalara
bazen ürkütücü bir korku.
Söylesene kim yapmış bu korkulukları?
Açtığımızda selamsız dalan kim içeriye?
Öyle yaaa!
takıldık pervanesine,
okyanus köpüklerinin.
Bağırmasak, duymaz ki kulaklarımız
acılar değil midir?
yüreğimizi boğmaya çalışan
ve yıkık anılar
Biz hayata sevdalıyız gülüm
umuda sevdalıyız
Bir sabah üşürken ayaklarımız
beklercesine simitçi çocuklarla birlikte