Gece karanlgi çökmüs üstüme
ay gibi dogmus yüzün gökyüzünde
bir gül bahçesi açmis yürek özünde
sessiz çigligin çinliyor içimde
birakip gitsem diyorum bir an
gitsem solar mahsum yüzün
aliskanligina doyamadan
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
kalemınız oyle guzel yazmıskı sankı kalemınız kagıtla tongo eslıdınde dans eder gıbı
yuregınıze saglık kutlarım saygılarımla
tebrikler kalemine saglık saygıalrımala yıldırım şimşek
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta