Yürek Önde Gider Bende Şiiri - Ayhan Sar ...

YÜREK ÖNDE GİDER BENDE

Sesim türkülerle tutuştu,
Kar düşerken anılarımıza
Birden bire uykularımı ayaz aldı,
Sözcükler solarken dudaklarımızda

Ey! Nemli iklimlerin incecik belli kızı!
Sana nasıl anlatmalı, geç kalan sevdamızı?
Nasıl, yıpranmış kentlerin düşlerindeki derin,
İsli çizgilerini, nasıl silmeliyim yüzümden.

Gözlerinde bakmalıyım sevinçlerine,
Baktırmalıyım sevincimde,
Küflenmiş resimleri giyen yolculuklarla mı, yola başlamalı?
Yoksa mavilikleri kirleten taş duvarlara mı dalmalı?

İyisi mi, elinle dokunup, yüreğime sunduğun,
Bir şekerin tadını anımsamalı dilimde,
Sevdam bilincinle, yeniden künyeme yazılır mı söyle?
Baharı içer, toprağın sarhoş ağzında doğarken şafak
Gecenin uğultusuna misafir olan yalnızlığımı koynuma alarak,
Savruldum, yarsız uçurumların olgun gölgesinde.

Şiirlerim talan edildi, aldım
Türkülerime yasaklar konuldu, şarkıların çiftetellisinde,
Tuzsuz kalmanın güzelliğini bir forsadan dinledim bazen.
Dağların nabzını, politika ve kır çiçeklerinden.
Gün ışığından önce kendi içime serpilirken.

Tedirgin çocuklar büyüttük asrımıza dair,
Suyumuzda, aşımızda, dem oldu,
Örs kemiklerimizde patladı ölüm.
Gam oldu akciğerimize yapıştı zulüm,
Ama teslimiyet yoktu, ateş topu halaylarımızda

Kimimiz karanlığı solurken hücrelerde,
Kimimiz gazetelerden aranıyordu.
Ve bir gece yol aldık yamacı kanayan kentlere,
Olimpus dağındaki fakir tanrılardan,
Çıkarıp zenginliğimizi sabır ve ateş eriterek,
Durduk, yamalı ceplerimizle tarihin önünde.

Şimdi ben mi sızlayan bir tebessümdüm fotoğraflarımda,
Yoksa kent mi söndürmüştü ışıklarını? Anlayamadım.
Kalabalıklar içinde meydanlarda, koşuştururken bir yerlere,
Taş duvarlarda biten yosunları ellerimle taradım.

Bilirsin yürek hep önde gider, bende
Tanrılar, büyücülerin kızarmış yüzlerini taşırken elleriyle,
Karanlıkları parçalayarak iksirini ağıtlarda ki.
Karanlıktan daha hiçbir dem, yorgun düşmedi bize,
Ve zaman, kadın memesinin ucunu dişleyen,
Bir gelincik sürüsüdür içimizde.

Ayhan Sarı oğlu
12.10.2000