Yürek Neye Yarar? Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Anımsıyor musun, karakış içindeki baharımızı?
Lapa lapa yağan karlar altında bir sen, bir ben,
Avuçlarımızda beyaza kesmiş bir karakış,
Yüreklerimizde birbirine sevgi, saygı, alkış.
Bilcümle ağaçlar beyaz,
Bilcümle damlar beyaz,
Bilcümle balkonlar, duvarlar beyaz,
Bahçeler beyaz, bağlar beyaz
Ama içimiz-dışımız
Bahar
Ve yaz.

Ah gençlik ateşlerimiz, ah…
Ah o başımızdaki kavak yelleri…
Ah o soğuk rüzgarların saçlarımızdaki elleri…
Biz soğukları işte öyle sevdik, anımsar mısın?
Biz dalları karlı sevdik, saçakları buzlu,
Ben sana
Nice bir şiirler söyledim
Sen anlayamadın;
Aruzlu.

Nasıl da gülüşüp dururduk menzil-i maksud ‘a ulaşanlar,
Nasıl da gülüşüp dururduk
Tiz-i reftar olanlara,
Sonra bir de baktık ki; şiir-miir fazlalıkmış,
Zira; yüreklerimiz
Şiirsiz de
Yanıkmış.

Karlara gömülmüş bir köşede ilk masum öpücükler,
İlk sarılışlar, bilcümle ayazlara inat
Ve sanki altlarımızda bir çılgın at,
Altlarımızda dörder kanat,
Nasıl bir doludizgin atılmıştık bir karlı ülkeye,
Bilcümle dünya malını bırakarak
Geriye.

Sen istersen anımsama, ben anımsıyorum
Ve yazıyorum o bembeyaz karlı günlere
Korkarak yıllanmış karları eritmekten.
Yürek neye yarar sanıyorsun,
Anılar eriyip giderse bembeyaz karlar misali
Yürekten?

(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 53-54/100)