Çocuk., yürek kafesinden çıkardığı her kuşun kanadına ayrı-ayrı henüz tanımadığı., ne anlama geldiğini bilmediği sözcükleri yazarak havaya salıyor ve arkalarından el sallayarak onları yarınlara yolcu ediyordu...
Bahçesindeki yüksek duvarların arkasına., zincirlerin-parmaklıkların-kilitlerin arkasına… Henüz tanımadığı özgür ve aydınlık yarınlara …
. ,
İçeriden annesinin sesi geldi... :
--- Üşüteceksin., çok soğuk., hadi gel içeri., hava da kararacak zaten…
Evet., hava gerçekten soğuktu… Dalların bahar çiçekleri açmasına rağmen hava hala çok soğuktu…
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta