Ay boğarken karanlığı pençeleriyle
derinden bir ah yankılanıyordu göklerde
kent kent sürgünlüğü yaşamış yürek
sevgisizliğe inat haykırıyordu sessizce
ince sızı, yürek dokunuşuydu bu haykırışlar
ve yankılanırken göklerde bir el dolanıyordu sessizce
feryatlar duyulmaz olmuş, sancılı bekleyiş can bulmuştu
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta