Yürek arası,bol acılı sevdaydı,bizim sevdamız.
Birbirine karışırdı göz yaşlarımız.
Bandırıp,bandırıp özlemleri göz yaşımıza,
Bastırırdık acımızı...
Her anımız nimetti.Sofra bezine dökülen kırıntılar gibi,
Islatır kalbimizin parmak uçlarıyla,toplardık tek tek.
Ama ne hikmetse doymak bilmezdik.
Gönül sofrasında yedikçe yerdik..
Gözün doysun ey doymak bilmez gönlüm.
Hayır, hayır galiba,bu sofrada bitecek ömrüm.
Kırıntılarına bin şükür ey benim özlem sofram.
Elleme,bırak...Ah! şimdi sofranda olsam....
Hasat mevsimidir,sizin olsun kiler dolusu buğday,
Bir karınca gibi, yeter bana kırıntılar....
Yanına, bağdaş kurup,kıvrılıp otursam
Yeter ki yanında, yanıbaşında olsam..
Kayıt Tarihi : 1.11.2013 09:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ramazan Atmaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/11/01/yurek-arasi-sevdalar.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)