Yüreğine Sığınırdım Şiiri - Serpil Koçar

Ben her çaresiz kaldığımda, yüreğine sığınırdım
Dertlerimi, kederimi Unuttuğum, tek yer gözlerindi
Ne çok severdim, dizlerinde hayaller kurmayı
Sen saçlarımı okşarken, hayallerimi anlatırdım sana

Yeryüzünde kimse kalmazdı sanki, sen yanımdayken
Avuçlarını koklardım saatlerce, cennetim olurdu kokun
Huzuru bulurdum sesinin tınısında, yüreğim titrerdi
Unuturdum her şeyi sen yanımdayken sevdiğim

Çay demlerdim sana, karanfil kokulu, seversin sen
Uzun uzun sohbet ederdik, yarınlarımız üzerine
Sonra şiirler okurdum sana, keyif alırdın dinlemekten
Beni izlerdin öylece hayranlıkla be sevdiğim

Papatyam diye severdin beni, seninle sevmiştim papatyaları
Ben senin papatyan, sen ise petrikor kokulu yarimdin benim
Öyle işte yine geldin aklıma, yazıyorum seni satırlara
Yine yarım kaldı bu baharda, aşkın en güzel halinde

Saklıyorum seni hala anılarımda, yüreğimin en kuytusunda
Yine her çaresiz kaldığımda, anılardaki aşkına sığınırım
Mutlu olurum seni hatırladıkça, inan ah etmedim sana
Mutlu ol Gittiğin o uzak diyarlarda, gam değmesin
O güzel yüreğine, gam değmesin be sevdiğim