Yüreğin sokulursa Şiiri - Oktay Çekal

Yüreğin sokulursa

Rüzgarın ılık nefesi,
Bu akşam...
Sokulunca tenime,
İçime işlercesine, nağmesi dokunur,
Bam telinden vurur, ruhumu
Aşk dem tutar yüreğimde…
Duygularım başka bir diyar olur.

Tanıyamam, kendimin yabancısıyken.
Anlamaz uçan martılar, kumsaldaki insanlar.
Denize kulaç atar bakışlarım, anlamsız…
Bir kayalıktan, süzülür aşkım sessizce,
Sevdiğimi arar gözlerim, sevgi kızılı,
Duygularımın uzak diyarlarında yanan,
Çobanyıldızı olurum.

Tenimde anlamsız acılar dolaşır.
Hep dokunduğun yerlerden, sürgünüm.
Gözlerimi açamam, bakarsam yokluğuna,
İçime doluşan umutsuzluk boğmacası,
Döker bir bardak su gibi toprağa,
Aşkı tutan yüreğim, kır çiçeği olup açar…
Varlığım bir orman olur, yüreğin sokulursa…

Oktay ÇEKAL
15.08.2016-23.52