Yüreğin Dili Şiiri - Mustafa Öncer

Yüreğin diliydi o, bülbül gibi şakıyan,
Bir ilkbahar sabahı, açan güle ne oldu,
Girmeye izin vermez, gönüllerde gardiyan,
Ağlamak ne kelime, gözler yaş ile doldu.

Derdi semaya değer, söyleyemez utanır,
Bilir derdi vereni, herkesten iyi tanır,
Ölüyor yavaş yavaş, iyileşirim sanır,
Aşk bahçemin çiçeği, henüz açmadan soldu.

Beklemek artık boşa, gelmeyecek bilirim,
Sanmayın ki ben onu, kolaylıkla silerim,
Onun gittiği yere, şimdi hemen giderim,
Kim bilir o da beni, sessizce bekliyordu.

moncer
08.05.2019