Yüreğin Derin Mevzuları

Ağlamayı severim
Ilık bir yağmursa sevincim.
Şemsiyelerden nefret ederim
Yağmurlarla arama girdiği için.
Çorak yürekleri sevmem
Boşa tohum serptiğim için.
Şiire, hüznümü biçerim,
Yüreğime tırpan vurulur gibi içerim.
Bıçak kemiğe dayansa da sevdim
Kırmızı gülleri sevdiğim gibi.
Kan çanağı gözlerimde biriktim
Güneşe kurulan gül yaprakları gibi.
Sana, sonbahar olup dökülmeyi bile sevdim.
Kırmızı şiirler giyindim
Canımın can kırıklarına.
Senlere şiir olup
Ölüp ölüp dirilmeyi sevdim
Bedenime ekilen gülleri filizlendirir gibi.
Cenneti gözlerinden seyretmeyi sevdim.
Yüreğimdeki şiirler sırtıma geçti
Ateşlerde dağlanır gibi.
Yağmurdan kaçtığımın sanılmasını sevdim
Oysaki sana yakalanmaktan kaçtım.
Asfaltlara aktı canım
Ruhum mavilere...
Dünyanın mengenesinde bedenim
Yere de göğe de sığınamadım.
Soluğu gözlerinde almayı
Gözlerinde bir damla kalmayı sevdim.
Gamzelerine yol alan günlerime firar ettim
Ölü günlerden...
Yılların hüznüne kurulan yüreğimin mutluluğu acımtırak üçü bir arada şiirlerim gibi.
Duygularımdan beslenmeyi sevdim
Yeryüzü ile gökyüzünün
Yağmurlardaki vuslatı gibi...

Yollar ayrılıklarla dolu
Herkes yüreğini almış sırtına
İçi gam, içi yük dolu...