Yüreğimle konuştum Şiiri - Serpil Koçar

Bu gün yüreğimle dertleştim uzun uzun
Aldım kalemi kağıdı elime, yüreğim anlattı
Ben Aldım usul usul kaleme, başladım yazmaya
Yüreğimden dökülenleri Aldım kaleme
Özledim dedi önce usulca, kimi dedim ?
Bilmem diyerek cevap verdi, ürkek bir kuş misali

Gitmek istiyorum buralardan, yalnızlığımı da alıp gitmek
Bir sahil kenarında denizi izlemek istiyorum
Dağlara taşlara anlatmak istiyorum dertlerimi
Yüreğimi acıtanları, sırtımdan yediğim hançerleri
Bağrımda yanan ateşi, beni üzenleri
Yarım kalmış sevdalarımı, kırgın gülüşlerimi

Hepsini hepsini akıtacağım göz yaşlarımla
Ağladıkça arınsın bütün ruhum, kaybolsun acılarım
Sonra bir semaver yakayım kendime,
Ben de çayın deminde demleneyim usul usul
Çayın her yudumunu sarhoş olurcasına içeyim
Sonra yıldızlara uzansın yüreğimin sesi

Yosun kokusu sarsın verandamın her köşesine
Denizin dalga sesleriyle şarkılar mırıldanayım
Gökyüzü beni, ben denizi izlerken usul usul
Ay ve yıldızlar aydınlatsın karanlık gecemi
Yakomozlar eşliğinde okuduğum şiirlerin
Sıcaklığı sarsın sarmalasın tüm benliğimi

Şimdi anladım yüreğim neyi özlemiş
Meğer ben kendimi, kendimle olmayı özlemişim
Kendimi dinleyip, yüreğimle dertleşmeyi unutmuşum
Bu yüzden dile gelmiş bu gün yüreğim
Seviyorum kendimi, güzel yürekli kadın
İyiki varsın yüreğim iyiki varsın diyerek okşuyorum usulca......