Yüreğimle hasbihal Şiiri - Arda Taşkın

Vardığım yerde,
hayatım anlam kazanır sanmıştım,
meğer çok yanılmışım,
ne yapmalı şimdi,
her şeye rağmen mücadele mi etmeli?
yoksa gerisin geri gitmeli mi?
mutluluğa koşmalı mı,
yoksa zorluğa göğüs mü germeli?

Özlemine nasıl dayanır insan,
eğer varlığını ona adamışsa?
bu durumda kalmak saçma değil mi?
kolları açıp ona koşmak varken,

Peki ne için mücadele ettiğini bilmiyorsa insan,
gerçekten mücadele ediyor mudur?
yoksa yine kolayına mı kaçıyordur yaşamın?

Ya sevmek?
sevmenin kolayı olur mu?
dünyanın en zor işi değil midir sevmek,
eğer içtense bu meret?

Hayatıma anlam katan her şeyi kaybediyorum sanıyorum,
mamafih sen ebedisin, hep benimlesin,
bir dem kaybettiklerim arasına kendim de girecek olursam,
tek kalan senle, gerçekten anlamı olan varlığımla,
uzaklara gidebilir miyiz, tekrardan var olmak için?

Çok korkuyorum ya bu bilincimi kaybedersem,
yazı yazıyorsun ya bunun için, hatırlamak için,
ya yazıların da anlamı kaybolursa benim için?
kurtuluşu nerede aramalı?
kaybolmak istemiyorum,
yitmek istemiyorum,
hep o çocuk olarak kalmak istiyorum,
seni seven o çocuk...

En büyük mücadelem kendimi kaybetmemek,
ne olursa olsun özümü kaybetmemek,
her yere yazdım bu isteğimi,
eğer bir dem bir şeyler eksilmeye başlarsa,
bu yazıların gülünüp geçilecek şeyler olmadığını,
yahut anlamsız sözcük kombinasyonları olmadığını,
bunların benliğinin tezahürü olduğunu,
senin aslolan halinin istekleri olduğunu,
her şeyi kaybetsen de,
sevginle birlikte en değerli varlığının bu olduğunu
bil, bil istedim...
eğer hala sahipsen buna ,
daha fazla bir şeye ihtiyacın yoktur,
her şeye rağmen benliğini muhafaza etmek,
var mıdır daha büyük bir mükafat?

Büyük kalabalıklar içinde kayboluyorum,
bu kalabalıklarda yalnızlıktan boğuluyorum,
bundan daha ironik bir gerçek var mıdır?
büyük kalabalıklara dayanamıyorum,
her geçen gün,
ben daha büyük acı çekiyorum,
özellikle alışmanın acısını çekiyorum,

Yüreğim isterdi ki hiç kanıksamayayım,
buraya aitmiş gibi kalabalıklarda kaybolmayayım,
anılar bize yeter yerimizden hiç ayrılmayalım.