Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Çok güzel olmuş yazılan bir dörtlük bir mısra illa şiir olmak zorunda deil yüreğinize sağlık
şiirin için pek bir şey söylemek mümkün değil... çünkü bu bir şiir değil... tanrıya bir mektup yazmışsın hepsi bu... şimdi sana gerçek bir olay anlatacağım, ne anlarsan anlatmak istediğim de o'dur:
artvin'de bir arkadaşımın akrabası gece alkol alıp motorsikletle evine dönmeye kalkınca yol dar gelmiş uçuruma düşmüş... ama şansına uçurumun kenarında ağaçlar varmış, motor uçmuş aşağı bizimki bir dalda asılı kalmış... kurtarmışlar hastahaneye kaldırmışlar falan... sonra arkadaşım bunu ziyarete gitmiş; 'geçmiş olsun; allah korumuş yine!' demiş... sen misin bunu diyen; herifçioğlu bir kızmış bir kızmış... demiş ki; 'he ya! allah baktı ben tıngır tıngır gidiyorum, 'şunu tutup atayım yardan aşağı' dedi... sonra da acıdı da çoluğuma çocuğuma bağışlayıp ağacin dallarına asıverdi beni...'
böyle özlem! seni hiç tanımıyorum... beni sana çeken tek şey şu güzel adın oldu... hala aşık olduğum oysa şimdi kocasıyla birlikte mutlu bir hayat sürmekte olan birinin ismi bu... bu konuda yapılabilecek tek şey unutmaya çalışmak, ama olamıyor işte... ne yapalım hayat böyle ve devam ediyor... neye ihtiyaç duyuyorsun mutlu olabilmek için, aradığın şey nedir özlem! mutlu olmak kesinlikle hakkın, hepimiz gibi... sevgiler... turgay
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta