Yüreğimiz Yazgımıza Alestadır

Ölü akşamlar ölümsüz kelimelerin diriliş vaktidir
Yazılmamış yazgılar kuşatıyor, ölümlü kaderimizi
Kader yazgıları işleyip, iliklerken yakamıza
Bu bir iç geçirme, baş dönmesi ve sancı
İhtiyarca tecrübe, ne kadar ihtiyatlı kullanılıyor, düşünce
Kırılgan türküler, kırıyor kalbimizi
Gömülüp anne kucağına, toprağın uğultusundan uzak
Bir o kadar yakın yorgunluğa
Hınca hınç dolu kalbimle, hıçkırığa boğularak ağlamak
Bakınca çocukların yüzüne, aynaya ve kendime
Gözlerim neden takılıp kalır eski fotoğraflara
Uzay çağında uyku haram duygu haramdı oysa
Kendini duymak, hayatı duymak yasak
İçimden yürek izimi silip atmaya çalışanlara dayandım
Yüzüm kızgın ve öfkeli, en az binalar kadar
Saçlarımız toprağa bulanmadan, asla mutlu olmayacağız
Dağlarda birikmiş ne kadar rüzgar varsa, durmadan esen
Hep ruhuma aynı sesle, çağrıda bulunurdu kederli
Berrak suların gönüllerde akisleri vardır
Diyemedim demedim, sustum aptallar karşısında
Avuç içimde yazgım yazmıyor, avuçlarım duaya meyilli
Yine de yüzüme sürüp, okunsun istedim yüzümde
Bakarak anlaşılır mı acep yazgılar yüzlerden ?
Yüzlerimizin birbirine bakarken ifadesinden ?
Gözlerimizden, ellerimizden, sesimizden ?