Yüreğimiz Yandıkça Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Acımasız vadilerin ipe-sapa gelmeyen kanyonunda
Hayatın en acımasız
Kıvrımlarına dolan
Zirvesine yükselen
Kordan
Közden
Alevler akarken
Üstümüze
Dayanılmaz ıstıraplar
Saplandıkça içimize
Aşk sığınağı olan
Yüreğimiz yanıdıkça
Acılar düğümlenir
Sabrın tükenip, bittiği yerde
Habire çığlıklar yükselir yüreğimizin her yerinde

Sevgiyle filizlenıyor umutlarımız, aşkla sevdamız
Yüreğim ne yalnızlığa
Ne zülme
Ne de sensizliğe
Boyun eğmez
Her bakışın, her gülüşün
Yıkıyor zulmün kalelerini
Her yürek vuruşum sanana olan sevdamı taşıyor

Sevgisi zulmü, bakışı orduları tarumar eden gönül
Nasılda akıp gidiyor koşarcasına
Ulaşamadığımız
Zaman
Nasıl emek sömürüyorlar
Vicdansızlar
Gaddarlar
Bir gün saltanatlarını
Yıkacağımız sömürenler
Bilsinler
Sevda ateşi
Yanıp dururken yüreğimizde
Dünya dar olacak hepsine
Sabret gönül sen sabret
Elbet
Sevilen
Bir gün
Sevildiğini anlayacak
Yoksulluğun güneşi bir gün doğacak
Elbet duygu denizinde fırtınalar bitmeyecek
Gel şiirler yazalım sevgiye, özgürlüğe dair seninle

Mehmet Çobanoğlu
06.04.2019
İzmir