bir bebe,
depremde moloz yığınları arasında,
tutunur yaşama.
vurur kendini yaşam kavgasına.
ağlar bebecik molozun altında,
ne yapsın.
bir küçük gülücüktür oysa,
uzanacak dost bir eldir eline.
insan neler görür yaşadığınca.
uzat elini memet!
uzat elini agop!
uzat elini yorgo!
''köz düştüğü yeri yakar.''
o yer,
yüreğimiz,
ülkemizdir gülüm.
Kayıt Tarihi : 2.10.2007 14:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1999 depremi üzerine
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!