Birden Zonkladı Beynim Şimşekler Çakarak

Mademki sana bir çıkış sunamıyorum
O halde gel çıkar beni bu girdabın kollarından
Çıkar deli yüreğimi bu mazlum ayarından
Büyür evlatlarım elbette bu zorba eller altında olsa da
Büyür gür ırmaklarla sulanan deli ormanlar gibi.

Ey kalbimin sonsuzluğa uzanan
Ölümsüz sevdasının sahibi
Yeni doğan bir güneş gibi al yükselt beni
Varlığın aşk makamına çıkart beni

Gittikçe kalabalıklaşan bu takma yürekli insanlar
Gün geçtikçe artırıyor yalnızlığımı
Durmadan çoğaltıyor canlı ve kanlı sızılarımı
Çileyi anısına bir taş bile dikilmeyen
O çığlıklı mığlıklı çocuklara sormalı

Hep akıp gidiyor içimde o delişmen duygular
Gür ırmakların eşiliğinde ulaşıyorlar okyanuslara
İçine şehvetten bir takım unsurlar karışmış
Duyguyu kovuyorum artık kalbimden

Nefreti her zaman fetretle eş değer kıldım.
Çileyi tüm ihtişamıyla içine çekmiş
Bir elem bireyi olup zonkladı kalbim
Zonkladı beynim birden şimşekler çakarak
Çorak gönüllere yağmuru davet ederek