Yüreğimin sızısı ANNEM..

İnsan ya hayrandır sana
Ya da sevdalı.
Bir şey demeye gerek var mıdır?
Ya da bir şey istemeye
Kalmaya ya da çekip gitmeye....
Hiç bir yol ayrılığı seni unutturmaz
Hafifletmez hiç bir sevinç hasretini
Yüreğimin sızısı annem....

Hiç bir okul toplantısında adın geçmedi.
Hiç bir aşk acım eklenmedi yüreğine
Sürekli kanayan,
Kabuğu bağlanmayan yara oldun hep.
Gizli gizli ağlayıp,hıçkırdığım isim oldun.
Düşünüyorumda hiçbir sevgi senin boşluğunu dolduramamış meğer.
Karşılıksız,çıkarsız,hatalarımla,küskünlüğümle ve kederimle
Daima sevenim sen olmuşsun meğer.

Bugün beni doğurduğun yaştayım.
Yavaş yavaş çıkıyorum basamakları.
Ölüm bu denli yakışmamışken yüzüne..
Yavaş yavaş ilerliyorum hayatın avuçlarına
Güzelliğini ve şefkatini taşımak için yavruma..
Ben annesini bekleyen,özleyen bir çocuk oldum hep
Umarım yavrum özlemez beni,seni özlediğim gibi.

Bedensiz bir ruh haykırışı olarak değil..
Dünyaya gelişime bir çift yürek olduğumuz
Hep sıcacık daima umut dolu.
Başımı çevirip hissettiğim Meleğim
Yüreğimin sesi annem olarak kalacaksın hep.

22 Mart 2007