Yüreğimin Matemi Şiiri - Serpil Koçar

Yüreğimin matemi düşmüş, gecenin karanlığına
Düşünüp düşünüp dalarım gönlümün derinliklerine
Mehtap ve yıldızlar eşlik eder yalnızlığıma, acılarıma
Yine hüzün gam çöktü yüreğimin bir köşesine

Kaybolan yıllarımamı üzüleyim, geçip giden zamana mı ?
Ne çok vedalar sığdırdım şu yorgun üzgün yüreğime
Kimisi göçüp gitti ebediyete,Kimisi bile isteye gittiler
Kaldım yandığımla, üzüldüğümle şu hayatta öylece

Ne yaralar sardım ben yüreğimde,kabuk bağladı yaralarım
Geçmez dediğim ne çileli günleri geçirdim ben bu hayatta
Tırnaklarımla kazıdım inşaa ettim ben bu günlerime geldim
Güçlü olmayı öğretti bana yaşadıklarım acılarım, tecrübe oldu

Ham dım olgunlaştım hayatta yaşadıklarımla yavaş yavaş
En çokta sevdiklerim dediklerim yoktular yanımda hiç bir zaman
Koyuyor ulan koyuyor yapılan haksızlıklar, en çokta geceleri
Hüzün çöküyor gecelerime, gönlüm el vermedi kimseyi kırmaya
Merhametime sığındım, Allaha havale ettim yaşadıklarımı

Kendimi yaktım yıktım yıllarca üzüldüm kahroldum
Şimdi yalnızlığım ve ben kaldık başbaşa, kederlerimle
Hüzünlensemde zaman zaman geçmişte olanlara
Kendimle gurur duyuyorum, yüreğimi acıtsalarda
Ben başardım kendimi tebrik ediyorum her zaman

Yıkılmadım hiç bir zaman, başım dimdikti benim
Dayamadım sırtımı hiç bir zaman kimseciklere
Evlatlarımdan güç aldım, rabbime sığındım her daim
Defalarca başladım sıfırdan, hiç bıkmadan usanmadan
Ben başardım, kendi gücümle kalktım her zaman ayağa

Tutmadı elimden hiç kimse, rabbim verdi gücümü ben kalktım
Hevesimi kırdılar, hayallerimi çalmak istediler vermedim kimseye
Kendimle gurur duyuyorum zoru başardığım için her zaman
Bir kez daha tebrik ettim kendimi, onurumu gururumu okşadım
Anka kuşu gibi küllerimden doğdum yeniden bu gecenin sonunda