Yeri dolmuyor
Gelmemek üzere gidenlerin
Biz hep iki kardeştik;
Babamla amcam/
Benimle kardeşim/
Seninle kardeşin/
Kızlarım, yeğenlerim/
İki kardeştik…/
İnsan ağlayabildiğine kardeştir
Kuralı sen bozdun Ender'im
Kardeşini tek bıraktın
Dokuz kardeş kaldık
Seninle on kardeştik
Sensiz emanetinle birlikte
Yedi erkek üç bacı kaldık
Yarım bıraktın bizi
Yarıda bıraktın
Üzerine toprak attığıma bakma
Seni yüreğimin ENDERİN yerine gömdüm
Omzuma iki kere çıktın
Çocukken inmek istemezdin,
Şimdi ne çabuk indin
‘Yüreğin yetmedi mi yaşamaya
Ben yüreğimi verirdim sana’
Ağıt yaktı annen peşinden
Bize emanetinin
Acısının sedası arşa çıktı
Gözü yaşlı kalan eşinden
Ölümün yaşı olmadığını
Öğrettin bize
İki evladı olan bir babanın
Çocukları sağ ve sol koludur
Sen babanın hangi koluydun
Babanı tek kollu bıraktın
Ne koyacağız şimdi senin boşluğunun yerine
Dolmuyor yerin
Boşluğuna rağmen
Sensiz sanki dünyaya sığmıyoruz
‘Benimle yaşamak çok güzel diyordun’
Giderken neydi acelen
Sana doyamayanlar kaldı yerinde
Nerdesin?
Ne kadar hızla geçtin bizi
Adın gömülü yüreğimizin ENDERİN yerinde
Önder Karaçay
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 23.3.2018 19:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
20 Şubat 2018 tarihinde adını daha doğmadan önce bizim koyduğumuz amcamın oğlu Ender Karaçay'ı ani kalp krizi sonucu kaybettik. Henüz daha 38 yaşındaydı. Geride iki yıl önce evlendiği eşi, annesi, babası ve kardeşi ile bizler acı içinde kaldık. Bu acıyı içimde yaşadığım gibi tarif etmeye çalıştım.
Şiir metni de çok güzel. Duygulu kalem güzel bir şiir dökmüş sayfaya.
Tebrik ederim. Başarılar.
TÜM YORUMLAR (1)