Yüreğimin Burcundan Şiiri - Özdemir Aydın 2

begonvilin altında yüreğinden öperken
gözlerin gözlerime buluttan su taşırken
dudağın bal şiresi, nefesin gül kokarken
bir emmuz akşamında şiire yaş düşürdün...

soramadım nereye, içimde kış üşürken
şehir senle boyandı biz bize gülüşürken
doyamadım tadına, dalında gül üşürken
aldın beni götürdün yüreğe ter düşürdün...

ılık rüzgâr eserken akşamın son fecrinden
aşka niyet etmiştik elinden ter düşerken
feryadımın yankısı şakağından okşarken
sebebsizce bakıştık, dile hece düşürdün...

bir kase şerbet diye yudum yudum içerken
kanayan şu yarama ilaç diye sürerken
cilve, nazın ömrümün kıracını sularken
diz çöktüm deli gönül, içe verem düşürdün...

aydıni'yi duy diye âsûmanı çınlattım
her akşamın ucunda ayrı bir kalp çatlattım
umarım bu sözlerle kulağını çınlattım
yüreğimin burcundan aşka ateş düşürdün...