Uçsuz bucaksız bir şehirden gönlümün ve yüreğimin başkenti İstanbul’a sesleniyorum
İstanbul ne kadar şanslısın bilmiyorsun
Her sabah onun adımlarıyla uyanıp
Onun o demli sesiyle meyleniyorsun
Ben gözlerine bakamazken sen her an gözlerinde kayboluyorsun
Ah İstanbul uğraşma boşuna benim kadar sevemezsin onu
Benim kadar yanmaz yüreğin nefesi kulağına her değdiğinde
Bunca yıl yaşadım
Elime ne geçtiyse yitirdim
Biraz daha yaşayacağım
Yalnız bir şey biriktirdim
Bir bakış, bir görüş, bir duyu, bir düşünce
Devamını Oku
Elime ne geçtiyse yitirdim
Biraz daha yaşayacağım
Yalnız bir şey biriktirdim
Bir bakış, bir görüş, bir duyu, bir düşünce
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta