Uçsuz bucaksız bir şehirden gönlümün ve yüreğimin başkenti İstanbul’a sesleniyorum
İstanbul ne kadar şanslısın bilmiyorsun
Her sabah onun adımlarıyla uyanıp
Onun o demli sesiyle meyleniyorsun
Ben gözlerine bakamazken sen her an gözlerinde kayboluyorsun
Ah İstanbul uğraşma boşuna benim kadar sevemezsin onu
Benim kadar yanmaz yüreğin nefesi kulağına her değdiğinde
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta