Uçsuz bucaksız bir şehirden gönlümün ve yüreğimin başkenti İstanbul’a sesleniyorum
İstanbul ne kadar şanslısın bilmiyorsun
Her sabah onun adımlarıyla uyanıp
Onun o demli sesiyle meyleniyorsun
Ben gözlerine bakamazken sen her an gözlerinde kayboluyorsun
Ah İstanbul uğraşma boşuna benim kadar sevemezsin onu
Benim kadar yanmaz yüreğin nefesi kulağına her değdiğinde
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta