Dilimin çürümüş yanından yaziyorum
Sevdanın katran karası gecelerinin ayazında üşüyorum
Beni
Seni
Bizi arıyorum
Bazen bir damla gözyaşında
Bazende bir avuç umutta
Parmaklarımın arasından kayıp giden yarınlarıma inat
Hayatın kumaşına mutluluklarımı tehelliyorum
Bir bir kopuyor iplerim
Ben yazmaya çalıştıkça sanki birileri siliyor
Sökük sökük yokluğun
Yine yama tutmuyor yüreğim
Parmak arası santim santim koşuyorum
Düştükçe inatla kalkan ayaklar yine benim
Oysa avuçlarimda canlanacak sanıyordum ölü kelebekler
Şimdi ise bir bir vuruluyor
Yüreğimin ayağı kırık atları
İki dudak arası yokluğun
Keşke deyip yuvarladigim kaçıncı kadeh
Bardağın buğulu yanından bakıyorum
Gözlerinin dem karası siyahına
Gözlerim maviydi benim diyemiyorum
Sezen avaz avaz bagiyor yalan
Yalan hayatların yalan iz dusumune dalıyor gözlerim
Çığlık çığlığa gözlerime tutunamayan yaşlar gibisin
Gecenin zifiri karanlığında yine
Ben yarinsiz kelebek
Sen hiç yazılmamış şiir
Saçlarımdaki aklari yolamiyorum
İki ileri bir geri yürümeye çalışan
Kaplumbağa gibi dönüp dönüp başa geliyorum
Yaşamak nefes almak mı
Bilmeden yaşıyorum
Mutluluklarima kan doğrayan ellerin bir bir kirilisinin hayalini kuruyorum
Kangren bir yanlizlik
Ne kesip atabiliyorum
Nede sarabiliyorum
Oysa simitçi tezgahindaki çocuğun dilinden dökülen abla sarayım mi sözcüğü kadar masum ve sıcak bakıyordum hayata
Ceplerime dolan acilar nereden gelip buldu beni
Şimdi saçlarımı emanet ettiğim rüzgardan alıp
Bilinmezliklerin hazanina bırakıyorum
Sahi uçurumun kenarında kıvranan beden kimin
Ben miyim suçlu
Yoksa beni mutlu etmeyi bilmeyen hayat mı
Kim de suç
Yazan da mi
Yoksa yokluğunda mı
Bak hasret bebeklerim ağlıyor 04.04.2024 20:52
Kayıt Tarihi : 4.4.2024 20:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)