Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Mevlam sizi ayırmasın,harika dizeler.Umarım geri döner sevgili ersin bey tebrikler.
Çok geceler hasretle kavrulup yandığımı
Dilim tutuşana dek adını andığımı
Bilmedin ah vefasız gönüllü kandığımı
Benim değilsin ama yüreğimin aşkısın
Öyle güzel ve içten ki, beni de coşturdu ve bu dizeler döküldü yüreğimden..
Tam puanımla sayfamda Üstadım. Kutluyor ve alkışlıyorum.
Açtım gönlümü sana sevdam diye sarıldım
Bir tek güzel sözünde sarhoş olup bayıldım
Hep kaçarak oynadın artık sana darıldım
Benim değilsin ama yüreğimin aşkısın...
Yüreğinize sağlık Ersin bey, sevgi ve saygımla
Aklıma kalsa seni çoktan silip atardım,
Ama hala dilimde söylediğim şarkısın,
Üzülüp de ardından böyle yas mı tutardım,
Benim değilsin ama yüreğimin aşkısın...
Çaresizliğim seni kendine can sayması,
Kapatıp kapıları en derine koyması,
Var olup yaşadıkça mümkün değil cayması,
Benim değilsin ama yüreğimin aşkısın...
Unutmaya yok çabam bilirim ki boşuna,
Ne güne aldırıyor ne gecenin loşuna,
Yokluğunda gün be gün döndü aşk sarhoşuna,
Benim değilsin ama yüreğimin aşkısın...
Çok zaman sürer daha bu hırs ve bu ihtiras,
Ne dün yıldırır onu ne de günümdeki yas,
Sanki sevgin bir ömür ona kalan bir miras,
Benim değilsin ama yüreğimin aşkısın...
Arama bulamazsın başka yürek bu halde,
Hasretinle yansa da aşkınla festivalde,
Ne yaşandı yaşanır böylesi bir misal de,
Benim değilsin ama yüreğimin aşkısın...
çok güzel bir sevme ve sonsuza gidecek sevgi, tebrikler dostum...
KALEMİN VAR OLSUN DOST. ŞİİRLERİNİ OKUMAK BÜYÜK ZEVK VERİYOR. KUTLUYORUM İNCE KALEMİNİZİ. SAYĞIYLA
güzel bir Ersin Kayışlı klasiği daha okumanın keyfi adına şaire tşk..
yüreğimin aşkısın harika ya hocam kutlarım sizi
Doyumsuz şiirlerinizden bir güzel paylaşım okudum yüreğine saglık kutlarım
Yazmıştım şarkıların sana en güzelini,
Senin için harcadım ömrümün ezelini,
Ahirim sen olurdun uzatsaydın elini
Benim değilsin ama yüreğimin aşkısın.
Yüreğimin Aşkısın''
Evet nice yürekler de yaşar aşklar ve orda kalırlar
Yüreğine sağlık
Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 48 tane yorum bulunmakta