Yüreğimi Yerle Bir Ettin

“Ummadığım bir anda geldin,
Hayatıma girdin” demiştim.
Oysa sen bana hiç gelmemişsin.
Kısa zamanda “Seni Seviyorum” dedin.
Yalanmış işte, hiç sevmemişsin.
Oysa nasıl değer vermiştim sana
Nasıl alışmıştım varlığına,
Nasıl güvenmiştim.
Nasıl inanmıştım bu oyuna.
Bir dakika bile sensiz kalamıyor,
Bir dakika bile sensizliğe dayanamıyordum.
Kimseye böyle değer vermedim.
Senin ki yalanmış belli ki ama,
Ben kimseye böyle içten sevdiğimi söylemedim.
Yakınımdın sen,
Canımdandın. Candın.
Ama en çok canımı sen yaktın.
En başta dedim sana:
“Sen bir adım gelirsen,
Ben koşarak gelirim yanına”
Öyle de oldu.
Sen bir adım geldin.
Ben koştum…
Herşey güzel giderken.
Sen de gittin.
Herşeyi berbat ettin.
Kırdın yüreğimi,
Çaresiz bıraktın ellerimi.
En çok da yalanların incitti beni,
Gerçekleri söyleyip gitseydin,
Bu kadar acıtmazdı yüreğimi.
Ve madem gidecektin,
Neden aklıma girdin.
Yarı yolda elimi bırakacaktın da,
Neden elimi tutmaya yeltendin.
Ben, sen üzülme diye çabalarken,
Beni üzen, en çok sendin.
"Gülüşüne ölürüm" derdim
Gülüşünle beraber yanımda kalsaydın,
Ömür boyu gülüşünü seyredebilirdim.
Şimdi söyle hadi,
Ben bunları mı hakettim?

Gelişin gibi ani oldu gidişinde.
Tek fark,
Gelirken yüreğime yer ettin.
Giderken yüreğimi yerle bir ettin.