Yüreğimden sürgün yedim Şiiri - Oktay Çekal

Yüreğimden sürgün yedim...

Bir bulut oldum, karardım gecenin gözlerinde,
Ağladım, döküldüm boşluğun namahremine,
Islandı tenim bir yatak gibi nehirlerimde
Parmak ucumdan karıştım toprağa kayboldum...

Saklandım hayatın viran sokaklarında,
Sevgimi avare yapan gönül hırsızımdan saklandım,
Gözlerime perdeler astım, ruhuma prangalar vurdum,
Silik bir görüntü gibi gözlerden uzaklara sürdüm kendi mi...

Bakmayın bir tünelin, en karanlık hayaliyim,
Adımlarım bir duvar gibi örülmüş nemli havaya,
Bakışlarım çoktan örtülmüş, görmez ötelerimi,
Bir gardiyan oldum sevgime, gömdüm zindanlarıma...

Hayat kedi haline yansın, artık beni kaybetti,
Umurumda değil artık; göklerin mavisi, ormanın yeşili,
Yakamaz artık doğan günün ateşi, gözlerimi
Ben kendimi çaldım sevgimden, yüreğimden sürgün yedim...

Oktay Çekal
04.09.2013-16.46