Yüreğimdeki Yara Şiiri - Turgay Akbulut

Her okul çıkışında, eve bırakırdım seni
Ben görev adamı, sen yüreğinden sevdalı
Sen bana bakardın, yüreğimde sana
Gözlerim tutunamazdı karşında
İstese de doyasıya bakmak!
Telörgülü kafam! Bakamazdı
Ya sağa ya sola
Mahalleniz; Çeliktepe Gültepe
Ne mahalleydi ama!
Hiç boşu yoktu
Korsan mitingler, uçuşan taşlar
Kovalamaca, kurşunlar
Bıraktıktan sonra seni
Bende Yenibosna’ya

Hatırladın mı?
Ben, son dönemin son yarısı için,
Adana’ dan gelmiştim
Zincirlikuyu’daki okula
İlkyarı sonunda,
Herkes karne alırken, ben havamı almıştım
Toplanmıştık sahanın sırtında
Seni ilk görüşüm işte orası
Okul komitesini seçtik, hemen oracıkta
Sezai başkan ben yardımcı
Ben ajitasyondan sorumlu
Sen de yanımda
Ben konuşurken ajita ederken,
Takılırdı gözlerim ara sıra,
Sana
O anda!
Sözler karışır, söylemler uçuşurdu
Ajitasyon Propaganda tuş olurdu
Nasıl bir bakıştı o!
Baktıkça! yüreğim yerinden kopardı
Hele gözlerindeki parıltı!
Gözlerimi alırdı
Nasıl bir bakıştı o!
Ne şehvetle ne hüzün
Ne tarifi mümkün

Durakta, otobüs beklerken söylemiştin
Baban! Sınav heyeyacanına yenik düşmüş!
Üstelik, memleketimiz aynı yermiş
Ve otobüs geldi
İşte seninle, iki satır iki dakika
Senden bana kalan, tek özel hatıra...

Biz seninle, ne konuştuk ki!
Ne konuşabildik ki!
Konuşturdular mı?
Konuşmaya ortam mı kaldı?
Sansürlenmiş bir dönem
Makaslanmış gençliğimiz
Sevgi, hapsedilmiş yüreklerde
Kavramların esiri olmuşuz
Böyle mi olmalıydı sevgimiz
Böyle mi ayrılmalıydık
Tören mangası gibi
Öğretildik! Öğrendik!
Duyguları köreltmeyi, yoketmeyi
Senin bakışın, kavramları delerdi
Ben ise, kavramların esiri
Ve öyle de ayrıldık...
Dönüp bakmak istese de yüreğim,
Defalarca...
Söz geçiremedi Telörgülü kafama
Ve ben gittim
Vefasızca...

Daha fazla kalamadım, bu şehirde
Gittim doğduğum yere
Darbe yaptı Enver Paşa
Kitapları gömdüm,
Kadir Amcanın duvarına
Kalanları yaktım kıyısında
Kocaanam bağırdı! ”yangın! yangın! ” diye
“sus kocaanam sus! Bu yangın değil
burada ben varım, yanan kitaplarım...”
Neden yandığını anlatsam da,
Pek anlamadı ya...

Askere gittim
Astsubay olmak istedim
Dilekçem, tertibin elinde kaldı
Polis olmak istedim
Bu sefer, Demir Yollarına takıldı
Yıllar sonra geldi haber, köyden
Kadir Amcanın duvarı yıkılmış,
Çocuklar bulmuş kitaplarımı
Yine kabardı yüreğim
Yine kanadı
Yine seni hatırlattı bana

Okuldan sonra
Aramak istedim kaç kez seni
Her seferinde yeni kaygılar türedi
Yeni kavramlar yarattım,
Kafamda...
Aramak istedikçe,
Aylar yıllar geçti
Karıştık çoluk çocuğa
O günden beri yaralı yüreğim
Ne zaman yalnız kalsam
Sen varsın karşımda
Gözlerindeki parıltı
Hele o bakışın!
Hatırladıkça dün gibi
Hatırladıkça ok gibi
Hatırladıkça sarsılıyor
İçin için kanıyor yüreğim

Suçlu benim
O zaman başkaydı kafam
Yıllar sonra geldi, yüreğimle yanyana
Şimdi vuruyorum taşlara
Artık bitsin bu ızdırap, bu acı
Kapansın bu yara
Ben nasıl af dileyim
Nasıl söyleyeyim sana
Bunun affı da yok
Hatırladıkça yakacak
Hatırladıkça kahredecek
Ağır cezalık bu sevda...

Şimdi nerdesin
Hala kayıp şehirde misin
Nerede olursan ol
Yaşadıkça arayacak,
Bu kelimeler bu satırlar
Biri mutlaka bulacak seni
Unutmuş olsan bile
Hatırlayacaksın!
Hatırlatacaklar!
İşte o an dinecek bu acı
Sana söyleyemediğim,
Senin bilmediklerini bileceksin
Bu benim için,
Bir nefes bir özgürlük
Bu benim için yeterli
Gözlerin mısralarıma baktıkça,
Ellerin sayfalarıma dokundukça,
Kapanacak yüreğimdeki yara
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak
Ve ben seni daha çok...
Daha çok...
Hayalinle...

.............................
Unuttum söylemeyi!
Kapansa da yüreğimdeki müzmin yara
Peki! Hayalin ne olacak
Sen karanlığımda
Sen yalnızlığımda
Yakaladığın her anımda
Çıkacaksın yine karşıma
Yine bana öyle bakacaksın!
Asit gibi!
Kurşun gibi!
Rüzgar gibi!
Ve ben yine eriyeceğim
Yine öleceğim
Yine savrulacağım
Tekrar tekrar defalarca...
Yaşadıkça sarılacak bu film
Yaşadıkça tekrarı
Yine açılacak bu sevda
Yine kanayacak bu yara
Yine kahrolacağım
Sen olmadıkça...

Eylül 2000...