Yüreğimdeki ben Şiiri - Şafak Kurt

Ben bir ceviz ağacıyım bir fukara kulübesinin hemen üstünde duran
Aldırmadan sel ağzında duruşuma düşen her damlayla biraz daha güçlenirken
Dikilir taşkın suların yollarına bırakmam geçsin serseri kurşunları
Ve vicdanı olurum bağrıma düşen her damlanın bir gün azrailim olacağını bile bile

Ben bir yabaniyim adına dilek tutulan…
Gündüzler gün görmez yüzüm kaçarım istemem bir mazlum görsün gözüm
Karanlık her suçu örter diyenlerin inerken gözlerine gaflet perdeleri
Onlar bilmez ancak geceler benimdir ve dişime kansızın kanı değmiştir

Ben yaprağım, yaprağıyım kapında duran karayemişin…
Dilerim pamuktan eller uzansın yemişlerime seninkiler gibi
Düşlerim yerinde olmayı dudaklarına değebilen yemişlerin
Ve ben beklerim, beklerim dönsün bu yazlar kışa
Dönsün ki süzüleyim pencerenden içeri
Kış gelir açarım kollarımı bir kar tanesi daha düşsün üzerime
Nerde o deli poyrazlar! nerde kaldılar?
Ya vuslatta kavuşmak yoksa…

Ben bir taşım yol kenarında yol ki sana varan senden ise bana
Kesilirim her geçişinde ve sen bilmesin nasıl kesilir taş.
Sensiz geçen her gece ay çöker omuzlarıma ağırlaşırım
Kopamadığım koparılmadığım her gün yerimde ağırlaşırım

Yerimde ağırım ancak her geçişinde tüy kadar hafiflerim
Mutluluk bu mu?

Hafiflerimde üzerine düşmekten korkar yine taş kesilirim
Ya bu? Buda aşk olsa gerek…

Ben bir kurşunum ya can alır ya hayat kurtarırım
Hayatın seçebilme şansı vermediklerine inat
İnat ki onlara ve onlar için
Seçebilmek isterim sırtımı dayadığım omzu
Beklerken namlunun ucunda her an patlamaya hazır
Değmek isterim kararmış, karanlık yüreklere
Bir gün ışığı tutabilmek için.

Ben insanım insan ki seven seven ki sevgisi kutsal olan
Sevebilmelisin beni sevebilmelisin kıskanç olmadan
Kendini bir fukarayla bir tutmamalı yada her an fukara kalmalısın
Gözlerimi senden alıp mazluma çevirdiğimde kendini aciz görmemeli
Acizliğini yalnız ve yalnız benimle paylaşmalısın

Paylaşmalısın bu yüreği onlarla.
Tıpkı bu şiiri paylaştığın gibi…