Yüreğimde Yalnızca Hasret Var...

Bir odanın küçücük penceresinden,
Durmadan yollara baktım,göz kapaklarımı indirmeden,
Bir yeşile dalıyorum, bir maviden çıkıyorum,
Güçsüz parmaklarımda ellerim boş...
Kızgın güneş altında, su arayan yalnız insanım,
Serabı su zanneden, garip bir yolcuyum...
İlerlediğim bu yolda,
Düzensizlikten düzene mi?
Ümitsizlikten ümitlere mi?
Mutsuzluktan mutluluğa mı?
Gidilecek bilmiyorum,
Günden güne boşluğa düşüyorum,
Gömülüyorum çaresizliğe,
Yorgunum...Ölüm yanı başımda...
Kırgınım bu hayata…
Yüreğimde yalnızca hasret var…

09/Haziran /1993
İstanbul