Yüreğimde İsyan Şiiri - Taki Örs

Bakınca yeryüzüne tepemizden gökyüzü,
Utancından kapadı elleriyle onurlu yüzünü.
Pamuk tarlası gibiydi oysa az önce,
Güneş gösterirdi arada bir gülen yüzünü.
Beyazken griye daha da griye çaldıkça çaldı,
Yeryüzünün kötülüklerini örtmek için,
Gökyüzü utancından karardı.
Yüreğinden şimşekler çakarak doldu da,
Boşalttı gözyaşlarını tepemden gökyüzü,
Yeryüzündeki tüm haksızlıkları,
Gözyaşlarıyla boğar gibi.
Bakınca yeryüzüne tepemizden gökyüzü,
Utancından kapadı elleriyle onurlu yüzünü,
Kim görebilir ki artık güneşin gülen yüzünü.
Söylenecek söz mü kaldı der gibi,
Gökyüzü isyanda yine bu gün
Ben gibi...
Dilimiz kurudu söylemekten on tatlı bir acı,
Dökülecek dilimiz mi kaldı.
Tükettik kendi ellerimizle tüm sözleri,
Söylenecek bir çift sözümüz mü kaldı.
Yabancılaştıkça kendi kendimize,
Arlanmaz olduk,
Utanacak yüzümüz mü kaldı.
Şiirler yazıldı kafalara kazılırcasına,
Kırılıncaya kadar yazan eller,
Gayri kalem tutacak elimiz mi kaldı.
Türküler yakıldı vurdukça sazların göğsüne teline,
Ağrıdı göğsünün ta orta yerinden sazlar ağrıdı,
Saçlarım gibi;
Yakıldı türküler yakıldı,
Söylenecek nağmemi kaldı.
Sapa sarmış dört yanımı yalan dolan,
Bin bir türlü sömürü gerçek gerisi yalan.
Canım kardeşim
Ey sevdiğim
Söyle ne olur söyle kurbanın olayım,
Yaşamak için,
Bir lokma ekmek için,
Hele de bir yürek dolusu sevgi için,
Yeryüzünde isyandan başka inanacak söz mü kaldı.
Evet, söylenecek bir tek söz kaldı canım kardeşim;
İsyan…
İçim isyan, dışım isyan
Başımdaki sevdam isyan
Saz isyan, söz isyan
Yüreğim tutuştu bir kere haksızlığa karşı
Yanar isyan, isyan…