Yüreğimde Açan Tomurcuklar Hayata Bambaş ...

Yüreğimde Açan Tomurcuklar Hayata Bambaşka Bakmamı Sağlar

Dokunamayacağım kadar uzak, tırmanamayacağım kadar yüksek, erişemeyeceğim kadar derinsin. Mesafeler duygularımın önüne geçer seni özlediğim zaman. Sana doğru yolculuğumda çamura batıp çıkarken ellerim çizilir. Tutunmaya çalıştıkça tırmandığım taşlar ellerimi, yüreğimi çizer. Uçurumun kenarına geldiğim anda dengemi kaybetsem bile tehlikeyi göze alarak kollarına sarılırım.

Yüreğimde açan tomurcuklar hayata bambaşka bakmamı sağlar. Kalbimi hissizleştiren aşkın, kaygı ve karmaşalar ruhumu sarsa da mutluluğu en derinlerde hissederim. Saf bulutların ortasında bulunan siyahlıklar beni boğmaya çalışsa da bir gülüşünle kendime gelirim. Kalabalık kentler yerine yüreğimdeki iki kişilik şehirde yaşarım.

Kirpiklerimde dalgalanan hüzün bayraklarının gölgesinde dudağımda hayat bulan adını zikrederim. Anılarını yürek defterinin sayfalarına yazıp, kapıdan geri dönersin diye gönül kapımı açık tutarım.

Bindiğimiz aşk kayığında, sevdalar başımızda hare hare parlardı. Çarşaf gibi duran sularda aşkı seyrederken mehtap tenimize yansır bizi yorgan gibi sarardı. Sessiz geceye inat duyguların susmadığı, sessizi sözcüklerin konuşulduğu anı yaşardık.

Bahçesinde duyguların çiçekler gibi koktuğu, yalanın, ikiyüzlülüğün olmadığı, güllerin lalelerin solmadığı, başka yürek ve başka adreslerin bulunmadığı mekânlarda yaşardık.

Aklımı devre dışı bırakıp, duygularımın çizdiği yolda gidiyorum. Yüreğim kılıç kuşanıp aklımı başımdan savdıktan sonra, aşkın bütün hücrelerime girip beni etkisiz hale getiriyor. İçimdeki hisleri sarıp sarmalayıp ruhumu bedenime sığdıramıyorum.

Yüreğimin derinliklerinde sedef içinde sakladığım bir inci oluyorsun. Gülüşün, sesin yankılanıyor kulaklarımda. Sana olan özlemin hece hece dudaklarımdan dökülüyor. Gözümdeki yaşlar eşliğinde parmaklarım yüreğime dokunuyor. En yorgun halimle gülümseyerek yüreğinden öpüyorum seni. Sevgiden daha büyük bir coşkuyla beni sarıp sarmalıyorsun.

Yüreğim aşkınla yanardağ lavları gibi akarken bıraktığın izler bedenimde depremler yaratıyor. Yalnızlığa düşmekten korkmadan seninle uçuyorum.

Düşlerin en renklisini yaşıyorum. Gökyüzünde bulutların üzerinde yürüyorum. Sessizliğin, hüküm sürdüğü yürek odamda kahkahalar ve mutluluklar uçuşuyor. Bitmek bilmeyen soğuk gecelerimi aşkının ateşiyle ısıtıyorum. Senli zamanlarda yaşamanın hazzını yaşıyorum.

Sana ait kalp haritamda san doğru yol alıyorum. Anılar arasında ilerliyor, engelleri aştığımız yerlerde durup, hüzünlere ve acılara nasıl göğüs gerdiğimizi hatırlıyorum. Doruklara çıktığımızda aşkımızın ölümsüzlüğüne, düzlere indiğimizde ise sevgimizin yüceliğine bakıyorum. El ele yürürken geçtiğimiz yollara serptiğimiz mutluğun çiçeklerini toplayıp yürek vazoma yerleştiriyorum. Acılardan damıtılmış suyla besleyip, mutluluk güneşlerine bırakıyorum.
Kırmadan parçalamadan yüreğimde tuttuğum aşkını, hiddetle akan nehir misali geçen zamana inat kollayıp saklıyorum. Çatlayan dudaklarıma inat. Tozu dumana katan hüzünlere rağmen, gülün dikeni gibi hayat canımı acıtsa da seni yaşıyor sana doğuyorum.

Biliyorum ki; ellerin ellerimi, gözlerin gözlerimi aradığında, kalbin kalbimin yanında olmak istediğinde, sığınacak bir liman, ağlayacak bir omuza ihtiyacın olduğunda ben her zaman seninleyim. Senin yanında, senin ruhunda senin bedeninde.

Çünkü:

Duygulara kapılıp yolumuzu kaybettiğimizde içimde ki anıların pusulasıyla bulurduk birbirimizi. Sevdamızın mührü ise tenlerimize bıraktığımız izdi.

Fatma AVCI
01.11.2011