Yüreğim Yanarken Şiiri - Kemal Berk

Yüreğim yanarken gülüp geçenler
Halleriniz benim gönlümü yordu
Göz önümde insan diye gezenler
Yüzüme bakarken sözüyle vurdu

Riyasız insanlar bir bir yok olmuş
Gül bahçe içinde yürekler solmuş
Özünü boşaltan nefretle dolmuş
Yüzüme bakarken sözüyle vurdu

El kiri demişti peşinden koştu
Üç kuruş servetle coştukça coştu
Garibi ezerken oldukça hoştu
Yüzüme bakarken sözüyle vurdu

Kötülük yerine sevgi kursaydı
Dost dediğim dostum gibi dursaydı
Sırtımdan değil yüzden vursaydı
Yüzüme bakarken sözüyle vurdu

Kül'özü insana bir haller oldu
Yüreğe, volkanlar tufanlar doldu
Sevgiden kaçanlar gül gibi soldu
Yüzüme bakarken sözüyle vurdu

Kemal'eren/Kemal Berk