Buz Yanığı Şiiri - Deniz Ercivan

/yıllardır tenime su değmiyor/
çocukluğumun kafatasında kırıldı
annemin maşrapası
hiç kimse koymadı bak gelir öcüyü
kulağımın kıyısına
o yüzden karanlık geceleri
hep korkusuz ve diş gıcırdatarak geçtim ben

daha kundaktan sıyrılır sıyrılmaz
hemen oracıkta anladım
her kucağın bir sığıntı olduğunu
anamın rahmini ayaküstü döllemesiyle
babamın
tüm memelerin ortak olduğunu da

/bundandır ömrüme hep yarısı boş bardaklarla süt vermem /

paylaşmak ve sabır sosyolojimin ilk ilkesi
için kan dökse bile bir mensturation yalanı
bulundurmalıydın daima arka cebinde
bütün çıbanların için bir tampon
düşmesin diye anlarımızın yüzü
sürülmesin diye kılıç kalkan ekibi gibi
köy ahvali
alo zar hattına

ben o yıllarda da sevmezdim hiç jimnastiği
kuşkusuz vücud esnekliğim
Allah vergisiydi
el becerilerim ise sosyolojimin eseri
bütün bunlardan okumaya ve yazmaya
pek zaman olmazdı
buna rağmen annelerimiz gibi
başardık bizler de
bir adamın dörte bir karısı olmayı

kuyu oymayı dilimizin altına
kara sevda diye içine gömmeyi kendimizi
yani o bol manili ciklet aşklarına
ve köy sokaklarında ergenliğimizin
o mastürbasyon korkularını
bol bol bisiklete binerek yenmeyi

/o yüzden hep bir yanım saz mahalleye dayalıydı benim/

erkekdaşlarımız toplu ikmandaydı
kadındaşlarımız uzmandılar
ağır siklet spor dalında
haydi bakalım hangimiz daha çok
meyve vereceğiz bu dalda
bu da çocukluğumun
uzun eşşek atlama oyununa benziyordu biraz da

annem
yüzündeki kederi nasıl saklardı
bir gül bahçesi arkasına hep
annem çok namuslu,
az mastürbasyonlu,
oysa bir diğer adı annemin beklemekti
uzun cam kıyılarını
annemin karnı hep sabırdan şişer
annem tüm radyo kanallarında bir arkası yarın
ölü haberleri okuyan spikerin ağzında ise
toptan ve perakende satılırdı naaşı

bir bulut avcısıydı annem
kendi içine hiç şemsiye açmadan yürürdü
babamın pul kolleksiyon defterinde
ise hep bir cimbızlık canı vardı

işte ben taaaa o zamanlar
o boyumu aşan ağır buz kalıplarını
taa basmahaneden eve taşırken
topladım kaderolojiyi
yani ön tekerlek nereye çekerse
arka tekerleğin oraya gittiğini
işte o günlerden kalmadır
avuçlarımda bu

/buz yanığı /