Yüreğim Öldü Bugün Şiiri - Ayten Karakaş

kalemim küstü dizelerime b u g ü n
barıştıramadım ki sana geleyim
hasretinden oluşan
mürekkep denizlerini aşıp

içimde yıllardır hapis kalan bir can
nazlanır durur delice

zaten baykuş çatımda iki gündür
toprak kandırabilir mi ki?
kurumuş gülleri versem
çiçekçi kadından kalan…

çok içim sıkılıyor çok
sebebini bilip, dilimden sakladığım
özlemlerim…
ah…
sen…

yoksun diye değil inan
varsın
hatta öyle var oluyorsun ki ben de
bazen ben kalmıyorum

düşüncelerim öyle yoğunlaşıyor ki
dolanıyor çile çile yüreğime
çözemiyorum
bir ilmeklik bile…

sınırlar…sınırlar…
eli kırıla derdi kızdığında
ebem…
aklıma gelir
daralırım
diyemem
sen çizdiğin için
sevgimin sınırlarını

vuslat adına ne varsa kapadın kapısını
anlamıyorum ellerimi tuttuğumda
yaz mısın, kış mısın
bu canın atışı neden böyle
bir an önce koklamak mı
topraktaki çiçeği
elime değmeden beyaz papatyalar?

dün gece gene düşümde gördüm seni
sana çok yakışan o gömleğinle
öyle bir baktın ki bana
düş perileri kıyamadı uyandırmaya
bizim martılar da ordaydı
hani her seferinde beni yolculayan
hiç gül almadığın çiçekçi kadında
kokun…
uyandım
nefes almadım ciğerlerimde kalman için
…………………..
güldün mü?

biliyorum boşuna mürekkep harcıyor
seni yazmaktan tükenmiş kalemim
ama o kadar az kalıyor ki
sensizlikten kanayan yüreğimin yanında

şimdi sen gözlerime bakıp
başkasını sevdiğini söylüyorsun b u g ü n
ben…
ben susuyorum
yere bakıyorum
cançekişiyor
ayaklar altında bir can
yüreğimdeki kafesten kaçan…

20/11/2006