Yüreğim Ne Söyler? Şiiri - İzzet Yaylacı

Kimsesiz bir baharın yorgun akşamlarında,
İçin için güneşe doğru uçtu yüreğim.
Uykusuz gecelerin durgun akşamlarında,
Sevdaya kanat çırptı,sanki kuştu yüreğim.

Seni andı yüreğim,gönlüme bir çığ düştü,
Kalbim paramparça bir kristale dönmüştü.
Yanan hasret ateşim gelişinle sönmüştü,
Seninle dile geldi,coştu coştu yüreğim.

Bir bülbülün ötüşü,bir yüreğin vuruşu,
Bir gülün hicran ile boynu bükük duruşu,
Bir yolcunun durakta bir aşina soruşu,
Seni anlattı bana,hani taştı yüreğim?

Yağmur yüklü bulutlar gibi hisli gezerdim,
Bir yağmur tanesinde ıstırabı sezerdim,
Düğüm düğüm derdimi ben seninle çözerdim,
Nice varılmazları senle aştı yüreğim.

Rüzgarıydım her bahar çiçek açmış bağların,
Boran oldum bağrında gizli gizli dağların,
Beni bizar eyledi ettiğin vedaların,
Her lahza yaşamaktan uzaklaştı yüreğim.

Yıllanan duygularım senle vurdu sahile,
Elimde gül bekledim,gelmiyorsun nafile,
Burcu burcu deryaya dönmüştü sevdan ile,
Bir damlaya hasrettir,kuraklaştı yüreğim.

Ağlardım seherlerde yıldızlar da ağlardı,
Yalnızlıkta bana dost olan bir tek dağlardı,
Ne vardı bende noksan,onda fazla ne vardı?
Başka gönle düşmüşsün,duydu şaştı yüreğim.