kır çiçeklerini tanıdığım gibi tanımam
karanfil nasıl sulanır, kasımpatı nasıl
yaşlı çınar ağacını, ceviz ağacını tanırım
Nazımdan, Gülhane parkından
sürgünlüğünde aşkın.
kimsem yoktu, uyurdum çınarlıkta
hiç tükenmeyen düşlerle uyanıktım.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta