Kaçıncı seslenişim bu sana,
Kaçıncı Amin'im mezar başında okuduğum Fatiha'ya bilmiyorum..
İçimde yarım kalan hayallerin verdiği bi sıkıntıyla dolaştığım caddelerin adını ezberliyorum tüm gün..
Hepsinin adı sen, kokusu sen ve inanır mısın sevgilim, hepsinin sonunda beni bekleyen kişi yine sen..
"Avutma kendini o artık öldü" diye saçmalıyor hısım akraba.
Gülüp geçiyorum, hepsinin akıllarından zoru var galiba..
Acınacak halim olmadığı halde bana bakanların gözleri doluyor nedense
Hadi çık gel üzme beni işte mahçup etme onlara..
Teselli sözlerini ezberledim..
Bazen diyorum ki "acaba acaba bende birilerine bunları söyliycek miyim? "
Yapmam ki...
İstemiyorum teselli etmesinler beni avutmasınlar saçma sapan sözlerle..
Hangi söz tatmin edecek beni, hem neyi kıyaslayabilirler ki ecelle.
Sen benii anlıyordun tek bir söz etmesem bile
Sabrım taşıyor sevdiğimmm ben 1 gün bile ayrı kalamazken geride kaldı sensiz koca 4 sene..
Kayıt Tarihi : 29.12.2013 02:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!