Başında yazması,
Hamur yoğurur yufka açar
Yüzünde un lekesi
Taze ekmek kokusuyla
En güzel yerindedir kalplerin
Yurdum annesi…
Oğlu askere gider
Ağlar...
Gözyaşlarını davul zurna
Sesinin ardına saklar
Kına yakar avucuna
Biricik yavrusunun
Öper alnından gururla
Yurdum annesi…
Eri başının tacıdır
Dinine inandığı kadar
İnanır ona
Namustur, şereftir yaşantısı
Ardına hiç bakmadan yürür
Yurdum annesi…
Kapısını çalana
Tanrı misafiri der
Elinde ne varsa pişirir
Yedirmek ister
Koyunların memelerinden sızıp
Sofraya koyduğu süt,
Taze peynir,
Bir de ocak kokulu ekmek..
Donatır sofrayı,
Yurdum annesi…
Yılları küçük bir köyün
Tahta kapılı evinde geçer
Elleri gereğinden fazla katı
Ve güçlüdür
Bir tuttu mu baltanın ucundan
Devirir koca bir odunu
Her zorluğa gögüs gerer
Yurdum annesi…
Koyun güder kırlarda
Soğukmuş, karlıymış dinlemez
Çıkınına da koydu mu somunu
Demeyin keyfime der
Gam yemez, ağlamaz
Yurdum annesi…
Yalan konuşmaz kimseye
Komşusu canından yakındır
Boğazından geçmez aş
Düğümlenir de çıkmaz
Paylaşmazsa
Yurdum annesi…
Bir gece kapısı çalar
Jandarmalar dikilir karşısında
Hiç kelime etmeden daha
Anlar ki oğlu şehit olmuştur
Sızım sızım sızlar
Alev alev yanar yüreciği
Ciğeri parça parça olur da
Acısını içine gömüp,
VATAN SAĞOLSUN der
Yurdum annesi…
Kayıt Tarihi : 26.3.2007 18:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!