Sen aç kaldı sanırsın
Oysa biz
Suya tuz katar çorba niyetine
Ekmeğe yağ sürer ziyafet niyetine
Arabası yok fakir dersin
Zayıflıyorum yine gün be gün
Sensiz ve kimsesiz hayatta
‘O’ merhametlilerin en merhametlisi
‘Sen’se dünyadaki en sevgili…
O’na kavuşmak için sana koşuyorum
Kalbimin kapılarını kapatacağım
Ki içindeki sevgi saklı kalsın diye
Anahtarı bir tek sen de olacak
Belki bir gün açarsın kilidi;
Yoksa sonsuza dek gizli…
Büyük bir hazine olacak bu;
Bir kibarlık çöktü üstümüze
Nereden geldiğini bilmediğimiz
Nasıl olduğunu anlamadığımız
Batı'nın sözde medeniyetini okurken mi
Yabancı lisan öğrenmeye çalışırken mi oldu bilmem
Uyuyorum yine
Kimselerin bilmediği bekârhanemde
Bir üniversite varmış burada kim bilir
Bir yurt varmış civarlarında kim bilir
Bir Şair varmış o yurdun odasında
Kim? Nereden bilir?
Şairane bir gecedeyim
Esen rüzgâr üşütür beni
Kalbimi değil sadece tenimi
Kızıla çalan bir rengi var
Semanın
Ah o senin ukala yüreğin
Baba parası yiyen
Uslanmaz tavırların
Biraz geçmiş yıllarda
Ederdim seni adam
Sözlerim mi bitti
Niye şiir yazamaz oldum
İnatlarım mı tükendi
Yaşamaya dair
Fırtına öncesi sessizlik mi yoksa
Doğar mıyım yine küllerimden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!