İstanbul kadar büyük bir yangın bu
Yüreğimde yanar hasretin
Fatihin surlarını aşar da
Beyoğlu, taksim, ki taa üsküdar bile ışıldar
Yüreğimdeki özlem ateşini selamlar
Cumbali evlerden yükselen dumanlar
Benbeyaz bir örtü giymiş
İstanbul sokakları
Aklıma geldi bir anda
Çocukluk hatıraları
..
Kardan adam yaptığımız
Hayatın oltasına takılmışım
Bilmem ki hangi denize atılmışım
Büyümüşüm delikanlı olmuşum
Herkes gibi bir kuruşa savrulmuşum
Delikanlı dedimse daha yeni on dördümü doldurmuşum
Emsallerim dışarda top oynarken
Otuz şubat kadar güzeldi
Kurduğumuz hayaller
Gidişinden bu yana
Sana ait biriktirdiğim ne varsa
Hiç bir duygunu söze
Hiç bir sözümü göze değdirmedim
Aşkımın ateşine leylayım
Nâr-ı hâr oldum yanarım
Benden de içerde bir sen var
Ben artık hayaline mimarım
..
Aşkımın didarına efsunum
Namı değer bir tatar olamadık belki ama,
Namı değer bir tatar sevdik Yürekten..
Sevdamızın delikanlısıydık belki ama,
Kasten, namertçe vurulduk canı gönülden..
Sürgün edildik belki, hor görüldük ama,
Her gönüle bir merhem sürdük
Senden sonra herkes aynı yine
Herşey bıraktığın gibi yerli yerinde
Çıkarıp attım sanma sakın seni
Adın yine yüreğimde
Unutulmuş bir şehir gibi kalbim
Okunmamış bir şiir gibiyim bu aralar
Zamanı durduramazsın
Ellere yâr olamazsın
Yağmur olup yağamazsın
Nehirlere akamazsın
Esme yeller gibi sakın
Poyraz gibi olamazsın
Ꮇ İ Ꮋ Ꮇ Ꭿ Ꮑ
..
Aşkın hüzün mevsimidir hicran,
Ne sahraya benzer nede bir umman.
Can çekişirde..
Bir türlü çıkmaz bu can,
Bu ne hal ey kardeşim
Hak yolumuzdan şaşmışız çıkmaza
Bir yoldayız ki nefsin cürmündeyiz
Uyan ey beşeri kul gafletinden
Şu Nefs-i heva'nın zûlmündeyiz.
..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!