Gelenin hâlinden kim ne anlar,
Sensizliğe hapsolmuş benden başka.
Sanki onlar güzellikten yoksun kalanlar,
Bugün ağlamak istiyorum, sessiz gecelerde.
Üzülmek, duyguları tatmak istiyorum.
16 yıldır etrafıma bakıyorum, kimsesizce.
Ölümü bekliyorum, sessiz gecelerde.
Bugün ağlamak istiyorum, yazarken şiirlerde.
Böylesine korkunç bir dünyanın,
Ölüme muhtaç kulları olamaz mıydı.
Nefretler arasında büyüdüğüm çığlıkların,
Benden başka işiteni bulunamaz mıydı.
Aklımla kalbim arasında yaşadığım savaşın,
Bir yanımda karanlık, bir yanımda sen,
Geceleyin bir ağaç mıdır hasretinden üşüyen.
Sesini duyunca gölgesinde filizlenen ayrılık.
Seni mi gördüm yoksa geceler mi aydınlık.
Bir gün uyanırsam gecenin bir vaktinde.
Seni düşündüm, bakınca yıldızlara.
Dağlar dolaştım, güller çiçek açmış.
Güneş aya, gökler aşka ulaşmış.
Bir sana yakışmaz ayrılık, bir de bana.
Seni düşündüm, yapayalnızken aynalarla.
Korkular kaybolurdu, bırakırken anıları.
Şiirlerde cesurca yaşarken acıları,
Acımasız göklerden merhamet yağmıştı.
Yalnızlıklar sarsa neye yarar, her yanımı.
Bir şiir yazdım
Her satırında seni andım
Aşkımı kelimelere yazdım
Ama sen hiç anlamadın
Belki anlarsın sandım
Yağmur olsan binlerce dert yağan.
Güneş olsan, karanlıklardan uzak.
Son nefesim olsan, beni anlasan.
Bu sabah çıkageldim yanına,
Ellerin titriyor, kirpiklerin yaşarıyor.
Söyle bir şey mi yaptılar sana.
Gönlünün öfkesi bir türlü dinmiyor.
Bu sabah çıkageldim yanına,
Düşünebiliyor olmak cahillik olsa.
Dertlerime derman kalmasa,
Acılardan başka dost olmasa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!