Yolların aldığı , adımlardan çok anılara verdiğin zamandı
Rüzgarın ağlak yağmurunda bırakıldığın son akşam
Hikayen ve sözlerin yarım , kalan yalnızlığın yalındı.
Anlamıştım oysa zamanla
Pişmanlığın aldığı yıllarla , yaralarımı
Özledim çocuksu oyunlarla sokaklarımı
Yaşıyorum hâlâ bıraktığın son baharı.
Uzun uzun ağıtlar yaktı kalbimi
Gecenin dumanı kahrederken yaşlarım yıkar elimi
Keşke aklımda arınsa senden ellerim gibi
Yıkılıyorum toparlanmadan sevgilim.
Sevdiğimi bulamayınca sevmediklerini yaşıyorum
İstediğim ne varsa yanına bırakıyorum
Kalbimi dinle diye beklerken
Kaybettiğim her an için bir şarkını daha yazıyorum
Kalemim kırılsa bile üzülmem dediğimde
Seven yazdı sevdiğine
Kalemi kırık
Baharı bekler , meltemi özler
Adına şair olur , yollarını gözler
Üşüyorum baba
Yokluğunu öğreniyorum günden güne
Bitmeyen bir yolculuğun peşinde
Kaygılarım yağmur gibi yağıyor üstüme
Hatalarımı düşünüyorum birden bire
Hayallerinin yaşattığı sevgiden mahrum çocuğun gözlerinde
Masalın bittiği yerde aranan mutluluk gibisin
Yalın geçmişin içinde yarım sözlerin peşindesin
Senin en güzel mevsimin bahar sevgilim...
Seninle bulduğum bahçelerine
Bir çocuk bırakıyorum kendimden geriye
Bakmaya doyamadığım anılar yetiştirsin diye
Bilmediğim ne varsa dünden bugüne
Anlatıyor bulutların yağmurlarından önce
Başıboş sokaklar hayatım
Adına denize akıttığım yaşlarım
Gönlüm de ki yaktığın kor alevlerle yalnız kalmışım
Umut diye hayatımı resimlerine bağlamışım
Unut diye kırık kalemimle boş sayfalara not bırakmışım.
Bir aile düşün zamana yenilmiş
Gururuna yediremeyen insanlığını
Mazlum baba masum oğlunu kaybetmiş
Öldüğüne sevinen gencin hayali sevilmekken
Harabe hayatını yaşamak istememiş
Yılları sayarken unutulan anıların ardında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!