Yunus Emre Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Garibim… Yunus Emre ‘m…
Ilık bir seher yeli gibi bu dünyadan vurup geçenim,
Ardında sönmez alevler bırakanım,
Gönülleri yakanım,
Gözleri ağlatanım…
Neden bu sular senin gözyaşların gibi geliyor bana?
Neden seni söylüyor bu köprü aşan ırmaklar?
Bu yağmurlar, bu rüzgarlar,
Doğunca; güneşler,
Yağınca; karlar,
Neden bir şeyler getiriyor senden bana?
Sağ ikeninden daha da bir sağ değil misin?
Anlatsana.

Bir lokmaya, bir hırkaya bir ömür tüketenim,
Mürşidim, erenim,
Sözünü davranışında gösterenim,
Eli doğrum, boynu eğrim,
Bu dünyaya çırılçıplak gelip
Kervanlar yükü miras bırakanım.
Öylesine işlemişsin ki; dağa, taşa, toprağa,
Öylesine işlemişsin ki; kuruya, yaşa, yaprağa
Gayri, ondan öte gerek bile kalmamış
Konuşmana.

Sus, seni dinleyeyim akşam rüzgarlarında,
Malda, mülkte, hırkada, kürkte,
Denizdeki ayışığında dalıp dalıp çıkan kürekte,
Mezarlıklarda boy atmış gelinciklerde,
Kavaklarca uzanmış minarelerde.
Sus, seni dinleyeyim
Heryerde.

(MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > /17-18100)